İstanbul Ticaret Üniversitesi’nde çağdaş Müslüman siyaset düşüncesi ve demokrasi üzerine öğretim üyesi olan Halil İbrahim Yenigün, Türkiye’deki akademisyenlerin karşı karşıya kaldığı zorlukları ve belirsizliği vurguluyor. Barış İçin Akademisyenler bildirisine imza atmasının ardından işinden ayrılan Yenigün, Türkiye’nin yurtdışında eğitim görenleri geri çağırma cazibesinin azaldığını, Türkiye’nin akademisyenleri kendi ülkesinde tutma gücünün zayıfladığını belirtiyor.
Uluslararası Eğitim Enstitüsü tarafından oluşturulan Bilim İnsanı Kurtarma Fonu’na yapılan başvuruların büyük çoğunluğunun Türkiye’den geldiği biliniyor. Darbe girişiminin ardından kapatılan üniversiteler ve akademisyenlerin yaşadığı baskılar nedeniyle birçok akademisyen yurt dışına çıkma veya çıkış planlarını hızlandırma eğiliminde bulunuyor. Yenigün gibi birçok akademisyen, Türkiye’de kalmak yerine yurt dışında kariyerlerini sürdürmeyi tercih ediyor.
15 Temmuz darbe girişiminin ardından görevinden uzaklaştırılan ve üniversitesi kapatılan akademisyenler, işsizlik ve belirsizlikle karşı karşıya kalarak yurt dışına çıkmayı ya da hızla gitmeyi tercih ediyorlar. Bu süreçte Türkiye’de akademik çalışmalarını sürdüremeyen ve baskılara maruz kalan akademisyenler, yurtdışında yeni kariyer fırsatları arıyorlar.
Türkiye’den ayrılan akademisyenlerin artan sayısı, ülkenin bilim insanlarının yeteneklerini kendi sınırları içerisinde tutma yeteneğinin zayıfladığını gösteriyor. Türkiye’deki siyasi belirsizlik ve baskılar, akademisyenleri yurtdışına itiyor ve ülkede yaşanan değişimlere karşı serinkanlı bir şekilde uzaktan izlemeyi tercih etmelerine neden oluyor.
Bugün Türkiye’de birçok akademisyen belirsizlik içinde yaşamakta ve geleceklerini planlamakta zorluk çekmektedir. Bilim insanı ve akademisyenler için güvenli ve özgür çalışma ortamının sağlanması, Türkiye’nin akademik alandaki potansiyelini koruması ve geliştirmesi açısından önemlidir. Veriye dayalı şekilde Türkiye’den ayrılan veya ayrılmaya hazırlanan akademisyenlerin sayısının belirlenmesi, ülkenin bilim ve eğitim alanındaki durumunu değerlendirmek adına kritik bir husustur.
