Arjantin’de Javier Milei’in cumhurbaşkanlığı seçim zaferi ve Hollanda’da Geert Wilders’in başarısı, popülist politikacıların yükselişini gösteriyor. Cas Mudde’ye göre popülizm, toplumu “halk” ve “yozlaşmış seçkinler” olarak ikiye ayırarak, halkın genel iradesinin siyaseti belirlemesi gerektiğini savunuyor. Popülizm bir ideoloji, bir örgütlenme biçimi, bir performans tarzı veya bir söylem şeklinde kendini gösterebilir.
Popülist liderler genellikle “halkın iradesini” temsil ettiklerini iddia ederler ve diğer iktidar adaylarını gayri meşru olarak görmeleriyle dikkat çekerler. Popülistler genellikle göçmen karşıtı, otoriter ve güçlü lider imajı çizerler. Kriz zamanlarında saldırgan bir tavır takınırlar ve demokratik kurumların yerine doğrudan referandumları tercih edebilirler.
Popülist liderler arasında Arjantinli Juan Domingo Peron, Hindistan Başbakanı Narendra Modi, ve Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan gibi isimler öne çıkar. Popülist liderler genellikle “halkın” sesini temsil ettiklerini iddia ederken, aslında demokratik çoğulculuğa zarar verebilecek otoriter bir yönetim biçimine meyillidirler. Popülizm küresel bir olgu olup, farklı siyasi ideolojilerle de bağdaşabilir.
Popülizmin yükselişi, dünya genelinde çeşitli krizlerin hüküm sürdüğü bir dönemde gerçekleşiyor. Bu kriz zamanlarında popülist liderler basit çözümler sunarak halkı cezbetmeye çalışırlar. Ancak popülizm demokrasiye yönelik bir tehdit oluşturabilir. Popülizmin insanlar için çekici gelmesinin nedenleri arasında farklı faktörler de bulunmaktadır.
Sonuç olarak, popülistler halkın sesini temsil ettiklerini iddia ederken aslında demokratik çoğulculuğa zarar verebilirler. Popülist liderler genellikle “kriz zamanlarında” yükselişe geçer ve basit çözümler sunarak halkı etkilemeye çalışırlar. Popülizm, günümüz siyasetinde önemli bir rol oynamaktadır ve çeşitli ideolojilerle bağlantılı olarak kendini gösterebilmektedir.
