Güzel adlandırma, Türkçenin düşünceli ve nazik bir dil olması sebebiyle uygun olmayan durumlar için kullanılan hoş bir söz sanatıdır. Bu sanat, olumsuzluğu gizlemeyi ve kibar bir şekilde ifade etmeyi amaçlar. Toplumsal ahlaka veya adaba aykırı olan ya da inançlardan dolayı kullanılmayan kavramlar, güzel adlandırma ile daha zarif bir şekilde ifade edilir. Özellikle mecaz anlamlar ön planda tutularak yapılan güzel adlandırmalar, ulusal bir özellik taşıdığı için yabancıların anlaması zor olabilir.
Türkçede sıkça kullanılan güzel adlandırma örnekleri arasında; ‘karanlık kuşu’ (yarasa), ‘yavru vatan’ (Kıbrıs), ‘büyük kurtarıcı’ (Atatürk), ‘derya kuzusu’ (balık), ‘son yolculuk’ (ölüm), ‘rağmete kavuşmak’ (ölüm), ‘ölüm meleği’ (Azrail), ‘işitme engelli’ (sağır), ‘görme engelli’ (kör), ‘akıl hastası’ (deli), ‘iyi saatte olsunlar’ (cin), ‘üç harfli’ (cin), ‘ince hastalık’ (verem), ‘inme’ ( felç), ‘cüzzam’ (deri veremi), ‘kuru yel’ (romatizma), ‘karakaçan’ (sıpa), ‘yakasız gömlek’ (kefen), ‘tahta at’ (tabut), ‘çadır’ (kefen), ‘cici anne’ (üvey anne) gibi örnekler bulunmaktadır.
Güzel adlandırma, Türkçenin zengin ve derin dil yapısıyla olumsuzlukları kibar ve etkileyici bir şekilde ifade etme sanatıdır. Bu söz sanatı, toplumsal normları ve tabuları dikkate alarak kullanılan bir dil zenginliğidir. Sözcüklerin mecaz anlamlarını ön plana çıkararak yapılan güzel adlandırmalar, Türk kültürünün ve dilinin inceliklerini yansıtmaktadır. Bu nedenle güzel adlandırmalar, Türkçenin önemli bir sanat alanını oluşturmaktadır.
Güzel adlandırma, Türk dilinde kullanılan özel bir ifade biçimi olup, nazik ve kibar bir şekilde olumsuzlukları ifade etmeyi amaçlar. Bu nedenle güzel adlandırma, Türkçe’nin inceliklerini ve kültürel birikimini yansıtan önemli bir dil sanatıdır.
