Türkiye’de kadınların siyasette engellendiği iddialarına sıkça tanık oluruz. Ancak siyasi alanda gerçekten bu yönde bir engellemeye rastlamak pek mümkün görünmüyor. Örneğin, 30 yıl önce Türkiye’de bir kadının başbakan oldu. Ancak hatırladığımız tek şey, katilleri öven sözleri olan bir Başbakanı. Çöpten çıkan gizli istihbarat raporları da, iş adamlarının sadece Kürt oldukları için listelendiğini ortaya çıkardı. Ancak listelenenlerin başlarına gelenler de malum, kaçırıldılar ve öldürüldüler. Ne yazık ki, bu olaylar dönemin Başbakanı Tansu Çiller yönetiminde gerçekleşti ve suçlular hala korunmaktalar.
Çiller’den 30 yıl sonra Meral Akşener lider olarak ortaya çıktı ve kısa süreli bir popülerlik elde etti. Ancak sonrasında yüksek topuklu skandallarla gündeme geldi ve seçimi kaybetti. Bir kadın politikacı daha sahneden indi ve geride kırgınlık bıraktı. Türkiye’de azimli kadın politikacılar olmasına rağmen, hedeflerine ulaşmak için her türlü zorluğu ve baskıyı göze almak zorunda kaldılar. Örneğin, Behice Boran gibi bir isim haksızlığa karşı çıkarak ülkeden ayrılmak zorunda kaldı ve sürgünde yaşamak zorunda kaldı. Ancak bu idealist kadınlar, erkeklerden daha yeteneksiz siyasetçiler tarafından geride kaldı.
Türkiye’nin kadınları artık ayaklanmalı ve ülkeyi krizden ve yoksulluktan kurtarmalı. Kadın politikacıların ülkeye çağdaş bir bakış açısı getirmeleri gerekmekte, gelişmiş ülkelerde olduğu gibi. İngiltere gibi uzun yıllar sadece iki kadın tarafından yönetilen ülkelerin etki yaratmış olmasına rağmen, Türkiye’de de aynı etkiyi yaratabilecek potansiyelde kadınlar bulunmaktadır. Eğer Türkiye’de dürüst, şeffaf ve yolsuzluğa bulaşmayan kadın politikacılar iş başına gelirse, ülke önemli bir değişim yaşayabilir. Ancak önceki kötü örnekleri tekrar etmemeleri gerekmektedir. Türkiye’nin geleceği için kadın siyasetçilere ihtiyaç vardır, bu da geçmişteki hataların tekrarlanmamasına bağlıdır.
